Ogólnopolski Dzień Głośnego Czytania został ogłoszony po raz pierwszy w 2001 r. przez Polską Izbę Książki. Data ta związana jest z urodzinami Janiny Porazińskiej, autorki książek dla dzieci i młodzieży. Intencją pomysłodawców inicjatywy było przypomnienie, że głośne czytanie dzieciom wspiera ich rozwój poznawczy, wzbogaca słownictwo, pobudza wyobraźnię, poprawia koncentrację oraz ćwiczy pamięć. Wspólne czytanie na głos sprzyja budowaniu więzi, pozwala wyciszyć się, pomaga w zrozumieniu samego siebie i świata, uczy empatii. A wreszcie nastraja życzliwie i daje pozytywną energię.
Głośne czytanie jest trudną sztuką. Wymaga dbałości o piękną dykcji, umiejętności ciekawego modulowania głosu, czytania w odpowiednim tempie, z właściwym natężeniem i przyjemną barwą głosu. Osoba czytająca powinna snuć bajkę tak, by słuchacze przeżywali przygody wspólnie z bohaterami.
Klasy drugie podjęły się trudnego zadania: postanowiły uczcić tak ważny dzień czytaniem bajek pierwszoklasistom. I tak klasa 2a zaprosiła na ucztę czytelniczą uczniów klasy 1a, a klasa 2b gościła uczniów z klasy 1b. Pierwszaki wysłuchały opowiadania o Kubusiu, który idzie do szkoły, autorstwa Małgorzaty Strzałkowskiej oraz bajki o Dziewczynce w Czerwonej Pelerynce. Były to zupełnie nowe odsłony znanych od pokoleń historii. Pierwszaki obejrzały piękne ilustracje wykonane przez drugoklasistów, a także skosztowały miodowych przysmaków.
Wyzwanie pięknego i głośnego czytania spodobało się wszystkim uczniom, więc zapadła decyzja, by spotkać się znów za rok na wspólnej uczcie czytelniczej.
Zachęcamy wszystkich do czytania głośnego i cichego, do czytania małym i dużym, do słuchania i snucia opowieści, bo, jak powiedział Kornel Makuszyński:
„Książka to mędrzec łagodny i pełen słodyczy,
który (…) życie napełnia światłem, a (…) serca wzruszeniem;
miłości dodaje skrzydeł, a trudowi ujmuje ciężaru.”
